Dit in 2011 voor het eerst gehouden loopevenement biedt drie afstanden aan. Naast de halve marathon kan er gekozen worden tussen acht km en de marathon. Het zenuwcentrum van het gebeuren en tevens aankomst is het sportcentrum De Noorse Stallingen aan de Koninginnelaan. De start is op de dijk in het verlengde van de laan aan de Drie Gapers.
Het parkoer gaat via de Zeedijk en de Visserskaai over het Mercatordok en over de Tettenbrug richting achterhaven. Daar wordt gedurende enkele kilometer langs de oever van het Kanaal Brugge Oostende gelopen. Ter hoogte van Plassendale wordt de Plassendaalse Vaart zuidwaarts tot aan Oudenburg gevolgd. Daar wordt rechts afgeslaan om de Groenedijk richting Zandvoorde en de Keignaert te nemen. Verder wordt in noordwestelijke richting Oostende opnieuw binnen gelaveerd.
30/09/2012
Het was prachtig weer op deze zondagochtend. De zon was van de partij, veertien graden en een zwakke tot matige zuidzuidwestenwind zorgden voor milde omstandigheden. Het kan gerust ander weer zijn de dag voor oktober aan onze kust. Enkele collega's van het werk - Pé, Mackie, Wim en Jimmy - waagden zich ook aan de onderneming. We liepen wel elk onze eigen race.
M'n voorbereiding naar de halve marathon was niet speciaal. Ik had wel in augustus vier keer een duurloop van 15 - 17 km afgelegd en de laatste acht dagen van die maand kwam ik aan 67 km in totaal, maar in september was het povertjes op vlak van trainingsarbeid. Een reden was de pijnlijke rechterkant van m'n heup die me telkens opnieuw wat parten speelde. Ik was wat bevreesd dat een halve marathon wel eens teveel van het goeie zou kunnen zijn. Daarom heb ik minder intensief en meer op een Finse piste getraind.
M'n schoonzus Els deed in extremis mee aan de acht kilometer. Op de 10 km van de Nacht van West-Vlaanderen bleek ze op het eind nog veel over te hebben. Het was dus goed mogelijk dat haar gemiddelde van 11,5 km/uur van toen verbeterd ging worden. Ikzelf wou binnen het uur en drie kwartier binnen zijn, maar ik ging proberen onder de 100' te lopen.
De eerste drie kilometer liepen de twee afstanden samen. Els kon gemakkelijk m'n gemiddelde van 04:40 per km volgen. Na de splitsing liep Mackie in m'n buurt. Ideaal zou geweest zijn dat we samen op pad onze grenzen gingen gaan verleggen. Een kink kwam in de kabel. Ik had een uur voor de start nog een banaan naar binnen gewerkt. Dat begon me parten te spelen. Steken in de buik verplichtten me om het tempo te verlagen. Mackie en vele anderen liepen van me weg.
Na een derde van de koers lagen m'n kilometertijden boven de 5' per km. Het enige waaraan ik nog dacht was aan het temperen van de steken. Ik kwam na 10 km door in 49'. Ik wist wel dat het moment dat de steken zouden verdwijnen dichterbij kwam.
Langs de vaart naar Nieuwpoort en haalde 'n loper begeleid door een fietser me in. Dit was na 11 km. De wind zat hier het meest op kop. Ik beet op m'n tanden en repte me om in hun zog die dikke kilometer tot aan de Zandvoordebrug beschut te kunnen afleggen. Na deze tactische versnelling kon ik met een zijwind op de Groenedijk wat recuperen.
Ondertussen was ik een blaar aan het lopen aan m'n rechtervoet. Ik wist dat dit kon gebeuren, want dit was niet de eerste keer met deze schoenen. Dit is het eerste paar Sauconys waarmee ik dit voorheb. Links stelt zich dit probleem niet. Toch opteerde ik er voor de Sauconys te gebruiken omdat m'n paar Brooks m.i. minder gunstig zijn voor m'n heup. De knieën lieten zich ook wat voelen. Deze pijntjes maakten me niet zo ongerust. Een blaar kan je verbijten en dat de gewrichten (over)belast worden is logisch.
Op km 14 nam ik een druivensuikertablet. M'n kilometertijden waren constant. De steken waren ondertussen verdwenen. Ik kwam door na 15 km in 75'. Af en toe werd ik nog ingehaald door lopers die beter indeelden. Op km 17 handhaafde ik me in een groepje en nam ik een tweede tablet. Toen we het voorgeborgte van Oostende binnenrenden brokkelde het groepje achter me uiteen. De vele kilometers deden hun werk. Ik kon m'n kilometertijden houden na het verval dat plaatsgreep na 20' wedstrijd.
Plots zag ik Mackie opnieuw voor me lopen. Hij had na 15 km, die hij aflegde in een goeie 70', een klopje gekregen en liep dus gevoelig trager. Aanpikken bij mij en een loper bij wie ik me in had vastgebeten lukte hem net niet. In de laatste kilometer ging het tempo crescendo. Het was nodig, om binnen het uur en drie kwartier de meet te halen. Het lukte. De Garmin gaf 21,22 km aan in 01:44:46. Mackie volgde een half minuutje later. Pé haalde zijn doel net niet. Hij finishte één minuut erboven in 121'.
Els overtrof de verwachtingen. Ze liep zowaar dertien km/uur en deed 36 en een halve minuut over de acht kilometer.
Els: 50° op 322 deelnemers__8km in 36:26__04:34/km__13,18km/hr (vierde vrouw) tweede op 64 sev
150° op 498 deelnemers_________21,1km in 01:44:51_________04:59/km________12,08km/hr
http://connect.garmin.com/activity/228374583
De beelden hieronder zijn genomen t.h.v. de Zandvoordebrug aan het einde van het lange stuk wind op kop.
 |
| Mackie |
 |
| Pé |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten