Leiden is de charmante pleisterplaats van de vlakke en verharde marathon die nu al ruim een kwarteeuw doorgaat op een zondag in de tweede helft van mei. Naast de hoofdafstand is er op hetzelfde tijdstip als de hele - zijnde half elf zondagochtend - ook een halve marathon. Om half elf de zaterdagavond en om half drie de zondagnamiddag gaat er respectievelijk een 5K en een 10K van start.
De start is in de Breestraat. Op de Garenmarkt bevindt zich het lopersdorp met omkleedruimte, douches en massage.
De marathon beschrijft een unieke lus doorheen het groene hart van Holland langs de typische velden en grachten. De enige bijzonderheden zijn de regelmatige klimmetjes en afdalingkjes over de grachten en onder de verkeersassen, de Oude Rijn-oversteek over het ponton van de Nederlandse genie en het middenstuk waar het wat technischer positioneren is door de smallere paden.
22/05/2016
Het was ergens begin maart toen ik besloot de marathon te lopen. Omdat ik wist dat ik na de zomer geen tijd zou hebben, moest die in juni of laat in mei vallen. Bovendien wou ik van de eerste keer een snel, plat en onverhard parkoers. De keuze viel op Leiden, een van de Nederlandse steden waar ik nog niet geweest was.
Sylvianne en Bryan gingen mee op reis. We vertrokken zaterdagvoormiddag met de auto naar onze Van Der Valk in Sassenheim vlakbij een treinhalte op een handvol minuten van Leiden. Na een tussenstop in de nieuwe Delhaize van Maldegem en de Decathlon in Antwerpen - alwaar ik hydrogels van Power Bar vond die ik zonder water kon innemen waardoor ik mijn koolhydrateninname naar believen kon indelen - kwamen we rond half vijf aan. Na een bezoekje aan het strand van Noordwijk en een Italiaans restaurant kropen we om tien uur samen - Bryantje wou écht niet in zijn kinderbedje slapen - onder de wol.
Om half acht waren we als enigste al present in de ontbijtzaal. Piccolootje met kippewit, peperkoekje, flensje, muesli, boterham met appelstroop, vers fruitsapje en koffie: als er geen vet in zat was het goed. Bagage inpakken, nog eens naar 't WC, uitchecken, de auto op de P+R zetten, treinticket kopen en zodoende waren we een uur voor de start in Leiden.
Het was toch nog een kwartier wandelen naar het atletendorp. Omkleden, bagage afleveren en dan de flesjes die ik had voorbereid om langs de omloop te laten zetten afgeven... ai... die waren al mee met de motards sinds negen uur. Dat stond niet op de site vermeld. Reorganiseren. Ik kon er drie geplande in mijn belt meenemen. Eentje paste nog in het zakje van mijn short. Het vijfde hield ik dan maar de eerste 35' in mijn hand. Eén flesje dronk ik leeg. Het andere was dan maar overbodig. Onderweg veel water drinken was sowieso het devies.
Na het Wilhelmus weerklonk het startsein. Ik kon starten in Vak A. De lopers van de halve stonden verderop in de straat. Dat je zo uit het gewoel bleef, was wel een schone zaak. Af en toe kwamen er wel snellere mannen voorbij geschoven, maar al bij al viel dat wel mee.
Hoe zou mijn slijmbeurs van mijn rechterknie het stellen? Tijdens mijn trainingen manifesteerde er zich aldaar pijn. Dit verhinderde mijn lopen niet echt. Wel was ik door de sportdokter in behandeling gestuurd naar de kinesist en behandelde ik met ijs en koelgel. Doch na twee kilometer voelde ik de knie al opspelen en na een half uur deed 'm zeer. Ik herinnerde me de woorden van de dokter die me zei dat ik met deze bursitis geen verder blessure kon oplopen. Toen draaide ik de knop om, verbeet ik de pijn en af en toe wreef ik met mijn hand tijdens het lopen over de pijnlijke plek aan de binnenkant van de knieschijf. Het stomme van de zaak was dat ik in alle opwinding mijn ontstekingsremmer had vergeten in te nemen. Ik had nochtans een voedingsplan, maar medicatie had ik daar niet in opgenomen...
Ondertussen liepen we door de sfeervolle Hollandse dorpen. De start van de pacers was sneller dan het schema. Dit vond ik allerminst erg omdat we zo tegen halverwege een buffer van een minuut hadden opgebouwd. Het was windstil en warm, soms zwoel. Het tempo ging vlot. Ik voelde de goeie vorm. Het trainingsschema, de alcoholstop van de afgelopen vier weken en het minidieet tijdens de laatste week wierpen hun vruchten af.
(credit photo: Emile Van Aelst)
Onze groep slinkte van een vijfentwintigtal naar een tiental. Nog steeds voelde ik me opperbest. Vanaf km 23 werd er niets meer gezegd in de groep. Het was begonnen. Na twee uur sloeg het weer om. We gingen westwaarts lopen, de wind kwam stevig opzetten, wolken pakten zich samen. Nu gingen we de pacers echt uitbuiten. Schuilend tegen de wind bleven we exacte kilometertijden onder de vijf minuten per km lopen. Op km 33 kwamen we door het kleine Oude Made. Het voltallige dorp was verkleed en een golf van decibels overrompelde ons. Echt waar: hier had ik een écht kippenvelmoment ervaren. Zalig.
Aftellen. Nog negen km. Dat is drie kwartier. Waar is de man met de hamer? Wanneer? Op km 35 neem ik mijn laatste gel. De wind beukt. De spieren doen pijn. Nog een brug, pfff. We komen de agglomeratie binnen van Leiderdorp. Op km 38 vertrekt iemand zoetjesaan uit ons groepje en nog één. De pacers temporiseren. Ik verdapper. Met vieren trekken we door. De finale. De hartslag gaat naar 165. Alles begint nu tegen te trekken. Elke meter niveauverschil ontlokt een "ai". Elk om beurten lopen we een paar meter weg van elkaar en komt het weer samen. De laatste kilometer bijna de krampachtigheid wegmoffelend in een valse souplesse kom ik als tweede van ons groepje binnen in drie uur achtentwintig, twee minuten onder mijn ultieme doel. De stoutste verwachting overtroffen. Ontroerd. Tot tranen toe bewogen. Met het gezinnetje als getuige. Fenomenaal! Machtig!
103de op 735 deelnemers___________42,195km in 03:28:09__________04:56min/km
https://connect.garmin.com/modern/activity/1180438022
http://www.looptijden.nl/mijn/tijden/details/7335201
Geen opmerkingen:
Een reactie posten